کود مرغی

توضیحات

قسمت اعظم کود حیوانی از جمله کود مرغ امروزه در دنیا و ایران به مصرف کشاورزی می رسد.امتیاز و خواص کود مرغی در کشاورزی عبارتند از:

تأمین مقدار زیادی از عناصر غذائی مورد استفاده گیاه مثل نیتروژن (N) فسفر (P) و پتاسیم و غیره به خاک زراعتی.

تشکیل هوموس در خاک که باعث اصلاح خاک سطحی و اصلاح شرایط فیزیکی زمین یا بافت سنگین و سبک می شود که نتیجه آن تهویه خاک،افزایش قدرت رویش بذر و درخت و افزایش ظرفیت نگهداری آب در زمین و بالاخره افزایش فعالیت میکروارگانیسم های مفید در خاک می باشد.

بنابراین با مصرف متناسب کود مرغی در کشاورزی کیفیت خاک از نظر فیزیکی و شیمیائی افزایش یافته و در این صورت احتیاج به استفاده از حداقل کود شیمیائی است و این امر از نظر اقتصادی نیز کاملاً مقرون به صرفه است(با توجه به اینکه هر ۱۰۰۰ قطعه جوجه کبابی در طی ۸ هفته ۲ تا ۲.۵ تن کود تولید می کنند)

بر اساس هر تن کود تر ۶/۱۷ کیلوگرم مواد نیتروژنی و ۲۶ کیلوگرم فسفات به صورت P2O2 و ۳۲ کیلوگرم پتاسیم به طور خالص وجود داشته است.در کود خشک شده این مقادیر به ۳۱ کیلوگرم مواد نیتروژنی و ۶۹ کیلوگرم مواد فسفاتی و ۴۴ کیلوگرم مواد پتاسیمی افزایش می یابد.با اضافه نمودن کودهایی مانند سوپر فسفات که باعث باقی ماندن گوگرد در آن و همچنین پودر آهک جهت جلو گیری از ایجاد بوی نامطبوع ارزش اقتصادی آن را بالا برد.

استفاده از این کود علاوه بر اینکه سبب می شود اولین محصول به خوبی برداشت شود مقدار یک دوم تا دو سوم کود پس از خرمن در زمین باقی مانده و محصولات بعدی که کاشته می شوند مورد استفاده قرار گیرد.(طبق برآورد کارشناسان کشاورزی در هندوستان یک تن کود بستر مساوی ۱۶ کیلو کود شیمیائی فسفات آمونیوم و ۱۵۰ کیلوگرم سوپرفسفات و ۵۰ کیلوگرم سولفات پتاسیم می باشد)